De vreugde in het alledaagse.

Pas zag ik een filmpje waarin een vrouw op nationale televisie werd uitgelachen omdat zij graag thuisbleef om voor haar man en kinderen te zorgen. Ze maakt alle maaltijden in huis zelf, waaronder de lunch van haar man en werd om dit alles belachelijk gemaakt. 'Wie doet in deze tijd nou nog zoiets?', werd er onder andere gezegd. En alhoewel zich dit zit niet in Nederland afspeelde, ook hier zou dit wel kunnen gebeuren. Gelukkig niet in mijn omgeving, maar de maatschappij is wel aan het veranderen. Dat merk je aan alles.

Hoewel ik dit al wel langer wist, deed dit filmpje mij weer beseffen dat de maatschappij zulke andere dingen van ons vraagt dan God. De laatste jaren ben ik gaan beseffen dat de normale, alledaagse dingen voor de maatschappij "niet meer goed genoeg" zijn. Hiermee bedoel ik dat we als mensen niet meer tevreden zijn. En hier maak ik mijzelf net zo goed schuldig aan. Het is heel gemakkelijk om te kijken naar een ander en te denken: 'Dat wil ik ook.' Van kleding tot de nieuwste auto, beste carrière of een verre reis. Door de komst van sociale media is dit natuurlijk enorm versterkt. Iedereen deelt alles van zijn/haar leven online en daardoor is het ontzettend gemakkelijk om volledig te worden meegenomen in iemands leven. Vaak de mooie en leuke dingen van iemands leven. Gelukkig zie je daarin wel een tegenbeweging. Steeds meer mensen willen terug naar een eenvoudiger leven en dat vind ik erg mooi om te zien. Maar ook daar kan ik soms wel een beetje jaloers naar kijken. Dit is natuurlijk niet goed, maar soms wordt je zo meegenomen in het leven van een ander dat je vergeet te kijken naar wat God jou geeft en naar het leven dat Hij voor ons bedacht heeft.

Wat zegt de Bijbel over "het leven"

Dat de Bijbel duidelijk is over het leven van een vrouw, gezin, maar ook man, is inmiddels wel duidelijk. God heeft ons duidelijke rollen gegeven in ons leven. Ik denk dat het belangrijk is dat we deze innemen. Althans, in een gezin. Maar als we kijken naar de essentie, het allerbelangrijkste in ons geloof, dan is dat het offer van de Heere Jezus Christus. Voor ons dus Hem kennen en Hem aan anderen bekend maken. Maar hoe doen we dat dan in het dagelijks leven en wat is onze taak daarin? Uiteindelijk denk ik dat onze gehele levenswandel moet getuigen van die genade. Dat mensen naar ons kijken en denken: 'Die heeft een bepaalde rust en vrede, dat wil ik ook.' Als we onszelf openstellen voor wat de Heilige Geest met ons leven wil doen, dan volgt de rest.

Paulus schrijft ook veel over het huwelijk en de rol van man en vrouw. En hoewel hij zelf niet getrouwd was, is hij hier wel duidelijk over. Toch schrijft Paulus ook dat hij wilde dat iedereen was zoals hij. Niet getrouwd en zijn leven volledig gewijd aan God. Paulus zag ook wel in dat een dergelijk leven niet voor iedereen is. Maar dat betekent niet dat wij ons leven niet aan God kunnen wijden als we getrouwd zijn en een gezin hebben. Ik geloof dat we alle keuzes die we maken in ons leven met God moeten maken. En als we alle keuzes in ons leven met en voor God maken, dan kunnen we ons leven aan Hem wijden.

Ik heb erg veel nagedacht over hoe ik mijn leven kan wijden aan God. Ik schiet daarin zelf nog zo ontzettend vaak te kort en luister nog te vaak naar wat ik zelf wil. En hoe kun je dit als vrouw doen? Want de realiteit is ook gewoon dat er gewerkt moet worden. Thuis of buitenshuis. Voor onze gezinnen of om anderen te dienen. Daarom ben ik begonnen met deze blog. Om mijn "zoektocht" vast te leggen en handen en voeten te geven. Omdat ik geloof dat, wanneer ik leef zoals de deugdelijke huisvrouw dit deed, ik God kan dienen en mijn gezin. En daarin ook een getuigenis kan zijn voor de mensen om mij heen. En als ik deze mensen om mij heen spreek, dan kan ik wellicht ook Hem bekend maken. Het is niet de taak van iedereen om te leven als Anna of Dorkas. Soms is het "gewoon" je taak om een goede (huis)vrouw en/of moeder te zijn. Daarmee kun je ook heel veel doen voor God.

De vreugde in het alledaags

Het kan wellicht voelen alsof dit niet belangrijk genoeg is. In elk geval niet voor de maatschappij. Maar uiteindelijk gaat het om wat God van ons vraagt. Zo leven is niet altijd gemakkelijk, want soms kunnen we ons zo laten meeslepen door wat de maatschappij wil en normaal vindt. De eerlijkheid gebied mij ook te zeggen dat ik mijzelf daardoor echt kan laten beïnvloeden en dan denk dat het "ondankbaar" is om je huis te bewaren en voor je gezin te zorgen. Want de keuken is, nadat je deze schoon hebt gemaakt, zo weer vies. Het eten waarmee je zo lang bezig bent geweest is zo weer op (al kan je dat natuurlijk ook als een compliment opvatten). De wasmand ligt zo weer vol en ga zo maar door. Je blijft maar bezig met al die klusjes die zich dag in, dag uit herhalen. Maar wat als we hier anders naar gaan kijken? Als een manier om je man, om je kinderen mee te dienen en daarmee God? De Bijbel zegt dat we ons moeten verblijden in alles (Filippenzen 4:4), dus ook, misschien juist wel, hierin. Ik heb in het afgelopen jaar echt geprobeerd om mijn houding en gedachten te veranderen en het heeft me veel dankbaarheid en vreugde gebracht.

En als het voor mij soms niet duidelijk is wat God precies van mij vraagt of als ik weer zo word beïnvloedt door wat de maatschappij normaal vindt, dan probeer ik terug te vallen op Spreuken 31:10-31. Maar ook op Genesis 2:18, omdat God in dit vers zegt dat Hij de vrouw maakt als hulp voor de man. Natuurlijk is Titus 2:4-5 voor mij ook belangrijk, omdat hier zo mooi uit blijkt dat vrouwen moeten leren om hun man, maar ook hun kinderen lief te hebben en hun huis te bewaren. Mocht je hier meer over willen lezen, dan kun je mijn blog over 'Het bewaren van je (t)huis' lezen. Als de dingen onduidelijk zijn, dan moet ik mijzelf er ook echt op wijzen dat ik leef voor Hem en niet voor mijzelf of de maatschappij. Ik geloof dat we, door zo te leven, echt een zegen kunnen zijn voor anderen. Met die levenswandel kunnen we Hem ook bekend maken aan anderen.

En als dat is wat God van ons vrouwen vraagt en als dat is waarmee wij Hem kunnen dienen, dan moeten wij ons hier toch wel in verblijden. Dan vinden we hierin vreugde. Ook in de alledaagse dingen, hoe eenvoudig of soms zelfs nutteloos dit ook lijkt. Voor God, onze man en ons gezin is dat het niet.